Hikâyenin odak noktasına bakacak olursak; insan vücudunda olan lakin bir nedenden dolayı mutasyon yahut transformasyon (değişim-dönüşüm) geçirdiği anlaşılan iki karakterden kelam edebiliriz. Samaritan ve Nemesis isimli bu karakterlerden biri güzelliği, biri de berbatlığı temsil ediyor.
Filmde anlatılanlardan, geçmişte Nemesis’in insanları kaosa ve anarşiye sürüklediği anlaşılıyor. Samaritan ise kardeşinin yıkmaya çalıştığı düzenin koruyucusu olarak karşımıza çıkıyor. Sineması izlemeyen, izlemeyi düşünen yahut benim üzere izlemiş olan lakin birinci bakışta durumu fark etmeyenler için güzellik ve kötülük çok keskin ayrılıyormuş üzere görünebilir. Ama ilerleyen sahnelerde durumun hiç de o denli olmadığını göreceksiniz…
Sam’in iki adım ötesinde gerçekliğe saklanmış bir hayali vardı:
Filmde dikkat çeken asıl karakter ise babası olmayan, yalnızca annesiyle yaşayan küçük bir çocuk olan Sam. Bu çocuk, kendini bildi bileli Samaritan’a hayrandır ve onun kıssaları ile büyümüştür. Daima bir yerlerde onun yaşıyor olduğuna dair ispatlar arayıp duran birisidir. Bunun nedeninin ise babasını küçük yaşta kaybetmiş, koruyucu bir baba figürüne muhtaçlığı olan bir çocuk olmasından kaynaklandığını düşünüyorum.
Sonuçta Samaritan, onun gözünde bir muhteşem kahraman, babasının yerine koyabileceği bir kurtarıcı figürü. Gerçekten bu yazıyı okuyup sinemanın de ilerleyen sahnelerini izlediğinizde, bu niyetlerimin karşılık bulduğunu görebileceğiniz kanaatindeyim.
Şimdi olayların hız kazandığı noktadan bahsetmek gerekirse; Sam’in hakikaten Samaritan’ın yaşadığını tespit ettiği ana gitmemiz gerekiyor. Sam bir çeteye karışır ve bu çeteyle sorun yaşadığı bir sırada, Samaritan onu içinde bulunduğu durumdan kurtarır. Böylelikle olaylar daha da sürat kazanır.
Ayrıca bu çetenin başındaki kişi de Nemesis hayranıdır. Çete başı, Nemesis’in silahlarına erişerek onun gücünü tekrar canlandırmaya ant içmiş üzeredir. Sanki bu kişi, sahiden kötülüğü uyandırıp kaos çıkarmayı başarabilecek midir, yoksa berbatlığın manasını tekrar öğrenmek zorunda kalacağı bir tecrübeyle mi karşılaşacaktır?
İyi ve makûs hiçbir vakit kardeş olamaz(!)
Filmdeki kardeş düşmanlığı temasından, uygunla berbatın her daim çatışma içinde olduğu istikametinde bir alt bildiri alabiliyoruz. Aslında Sam ile Samaritan ortasında geçen konuşmalarda, Samaritan daima kardeşine öfkeli göründüğü için izleyicide de başka kardeşe karşı bir antipati oluşuruyor. Fakat nedense Sam’in tüm ısrarlarına karşın Samaritan, bir türlü insanlara düzgünlük yapmayı, onları müdafaayı tercih etmiyor ve hatta karakterimiz pek beşerlerle ilgilenmeyen ıssız adam tavrını takınıyor.
Gel gelelim, Sam’in başının çeteyle tekrardan büyük bir tehlikeye girdiği ve Samaritan’ın onu kurtarmaya geldiği sahnelerin yorumuna. Bir defa Samaritan’ı canlandıran Sylvester Stallone’u bu sinemada izleyen kimi şahıslar, oyuncu yaşlandığı için artık eskisi üzere güzel rol yapamadığından kelam ediyor. Şahsen ben buna katılmıyorum ve Rambo yeniden bildiğimiz Rambo diyorum. Zira Stallone’un çete önderi ve grubuyla dövüştüğü son sahnelerde, oyunculuğunu makus gösteren problemlerden birinin kullanılan yüz efektleri olduğunu düşünüyorum.
Özellikle yangın sahnesindeki efektler o kadar kalitesiz duruyor ki güya oyuncunun yüzü yamuluyormuş gibi görünüyor. Doğal ki oyuncunun manzarasını bozan tek şey efektler değil, bence oyuncuya yapılan makyajda da sorun var. Bilhassa yangın sahnesindeki sinematografik (en genel manasıyla imaj yönetimi) yanılgılar, oyuncuya gerçek bir insan değilmiş de animasyon karakteriymiş üzere bir izlenim veriyor.
Nemesis: Kaçınılmaz son
Nemesis, Antik Yunan inancına nazaran, kibirli olan şahıslara uygulanan ilahi bir cezayı temsil ediyor. Ayrıyeten Nemesis, mitolojide intikam tanrıçasıdır. Bu tanrıça adaleti sağlamak için intikam almaktadır. Bu kavramın bir öteki manası da kaçınılmaz manasında olan Adrasteia’dır. Yani aslında bu sözün manası, hak edilen neyse ona uygun cezanın verilmesidir. Bu cezanın, yeterli yahut makus diye isimlendirilmesinin bir yararı olmuyor. Zira bu kavram, ‘’kişi bir yanılgı yaptıysa onun karşılığını bir formda almalıdır’’ inancı üzerine konseyidir.
Bunlardan bahsetmemin nedeni, sinemada öldü olarak bilinen Nemesis karakteriyle ilgili şaşırtan bir gerçeğin bulunması. Bu şaşırtan gerçeği spoiler vermeden şöyle anlatmak istiyorum: Bu karakter her vakit berbat bilinen ve daima makûs şeyler yapacağına inanılan bir karakter. Üstte da açıkladığım üzere aslında bu kavram, iyiyi yahut kötüyü değil yapılan bir kusura karşılık bir biçimde adaletin sağlanması gerektiğini söz ediyor. Bu noktada Nemesis geçmişte kusur yapsa bile bu sefer hem kendisi hem de kardeşi için adalet, olması gerektiği üzere yerini buluyor diyebilirim.
Keza bu sinemanın, bize her vakit iyinin kazandığı harika kahraman filmlerindeki beklenen sonu vermediğini de söylemek istiyorum. Yani başka üstün kahraman sinemalarındaki güzellerin daima düzgün, berbatların de daima berbat olduğu ve buna nazaran mükafatlandırıldıkları bir son yok. İletisi aldınız mı? Aslında bu biraz yaşadığımız hayat üzere: Yeterliler her vakit düzgün şeyleri yapar yahut berbatlar her vakit makûs şeyleri yapar diyemiyoruz. Bu türlü bir doğrusallık gerçek hayatta mümkün olmuyor.
Yani Ying ve Yang üzere, eksiklikler-artılar, doğrular-yanlışlar bir bütün halinde işliyor. Bu bakımdan, sinemanın hem fantastik hem de hayli gerçekçi temelde bir anlatı üzerine inşa edilmiş olması, sineması öteki muhteşem kahraman sinemalarına nazaran daha özgün kılıyor bence.
Editör Notu: Spoiler vermediğim için bu kısmı tam anlamayabilirsiniz. Lakin izlediğinizde taşların yerine oturacağını düşünüyorum. Sineması izleyenleriniz varsa niyetlerinizi yorumlara yazabilirsiniz.
